“Samen de puzzel oplossen is het mooie van mijn werk”

De meeste HBO-verpleegkundigen gaan na hun opleiding in een ziekenhuis werken. Een klein deel kiest voor de psychiatrie. Aylin van Sas is één van hen. Ze werkt bij behandelcentrum Wier, onderdeel van Fivoor, met een bijzondere doelgroep, die vaak nergens anders meer terecht kan. “Juist deze mensen verder helpen is het mooiste wat er is.”

Aylin is Leerling HBO-verpleegkundige en werkt in een gesloten kliniek van Wierin Den Dolder. Ze is hier sinds 2019 dagelijks te vinden als groepsleider met verpleegkundige taken. “Bij Behandelcentrum Wier behandelen wij mensen met een lichte verstandelijke beperking die intensieve zorg nodig hebben. Zij hebben daarnaast psychiatrische stoornissen en/of gedragsproblemen. We duiden deze patiënten ook wel aan met “Sterk Gedragsgestoord Licht Verstandelijk Gehandicapt (SGLVG).””

Logische keuze

Kijkend naar haar opleiding ziet Aylin dat veruit de meeste studenten uitstromen naar somatische ziekenhuizen. “Slechts een klein deel kiest voor psychiatrie. En dat is jammer want de sector heeft ontzettend veel te bieden.” Bij Aylin zelf was het al snel duidelijk dat zij in dit vakgebied terecht zou komen. “Mijn ouders werkten allebei in deze sector en ik ben zelf opgegroeid op het terrein van Zonnehuizen in Zeist, een jeugd-GGZ instelling. Thuis ging het vaak over het werk, dus het was een vrij vanzelfsprekende stap voor mij om een stage te zoeken in de GGZ. Ik kwam toen bij Fivoor terecht en ben er niet meer weggegaan.”

Meer kanten

Als verpleegkundige speelt Aylin een belangrijke rol in het team rond een patiënt. “Ik mag medicatie toedienen. Zeker als dat onder dwang moet plaatsvinden, is het belangrijk dat het door iemand gebeurt met verstand van zaken. Ook houd ik als verpleegkundige supervisie bij het verzorgen van wonden of voer dit zelf uit.” Maar Aylins baan houdt veel meer in dan alleen het medische element. Begeleiding van patiënten vormt de hoofdmoot van haar dag. Het SGLVG -aspect vindt Aylin een mooi pluspunt van haar baan. “De omgeving van de patiënt vindt het vaak lastig om goed met hen om te gaan. Mogelijk is de patiënt daardoor zelfs in contact gekomen met politie of justitie, of dat dreigt te gaan gebeuren. Onze kennis en ervaring ligt bij deze groep patiënten: zij vallen vaak tussen wal en schip. Ze zijn de grip op hun leven kwijtgeraakt, iets dat tot uiting komt in ernstige gedragsproblemen en problemen op het gebied van wonen, werken en vrije tijd. Wij ondersteunen ze hierbij op alle mogelijke gebieden. Je helpt ze uit bed, helpt met wassen of ontbijten en tandenpoetsen, wijst iemand de weg naar de bushalte of gaat mee naar de stad om boodschappen te doen. Ik heb ook wel eens iemand geleerd wat gezonde eetkeuzes zijn en hoe je die klaarmaakt. Dat soort kleine dingen zelf kunnen, is een overwinning voor mijn patiënten. En daar begeleid ik ze in tot ze klaar zijn om uit te stromen naar begeleid wonen. Daarbij probeer ik te focussen op het anders omgaan met problemen. Hoe kan de patiënt beter met de lichte verstandelijke beperking omgaan én de sterke kanten optimaal benutten? Natuurlijk zijn niet alle problemen op te lossen; de lichte verstandelijke beperking verdwijnt niet en niet alle psychische stoornissen zijn te genezen. Maar ons doel is dat de patiënt de mogelijkheden en beperkingen leert accepteren en hierin een balans weet te vinden zodat hij zo goed mogelijk kan meedoen in de maatschappij.”

Werkdag

Aylin draait ochtend-, avond- en nachtdiensten. In de ochtend begint haar dag om 7.30 uur. “We hebben dan een overdracht van de nachtdienst en kijken wat er op de planning staat voor die dag. Om 8.00 uur gaat de groep open en een uurtje later wekken we de patiënten voor hun ontbijt, verzorgen we medicatie, en helpen we ze hun dag op te starten. En dat is maatwerk. Bij de ene persoon hoef je maar weinig aanwijzingen te geven, een ander heeft meer hulp nodig. En de ene patiënt heeft alleen een kamerprogramma, terwijl een andere meer vrijheden heeft en bijvoorbeeld naar de dagbesteding mag of de stad in om boodschappen te doen. We bekijken precies wie er met wie meegaat en wat er moet gebeuren.”

Energie

Toch verloopt iedere dag weer anders, zegt Aylin. Ze doelt daarbij ook op het forensische aspect van de doelgroep. Dat schrikt haar niet af. In tegendeel, ze krijgt er energie van. “Als je van hectiek houdt ensnel beslissingen durft te nemen is dit passend werk. Je moet ook sterk in je schoenen staan, grenzen kunnen stellen en jezelf onder controle weten te houden. Ik functioneer vaak het beste onder druk van adrenaline. Als er iets gebeurt waarbij ik meteen in actie moet komen en alert moet zijn, ben ik het beste in mijn rol. Ik krijg echt energie van de-escalerend werken.

Openstellen

Aylin zet in haar werk ook haar eigen persoonlijkheid in. “Door jezelf op de juiste momenten te laten zien zorg je voor vertrouwen van de patiënt. Als ik mezelf openstel, uiteraard op de juiste momenten, dan geeft dat de andere het gevoel dat hij dat ook kan doen. Of ik reageer ermee op iemand. Ik zeg bijvoorbeeld wel eens tegen iemand die niet lekker in zijn vel zit dat ik zelf ook slecht geslapen heb of niet zo’n goede dag heb. Dat helpt. Maar je moet er wel voor waken dat je jouw probleem niet het probleem van de patiënt maakt.”

Je doet het samen

De puzzel maken hoe iemand het beste zijn weg kan vinden naar herstel, vindt Aylin het mooiste van haar werk. “Onze cliënten komen vaak bij ons omdat er maar weinig klinieken zijn met als specialisme SGLVG. Bij ons is alle kennis gebundeld. Het is dan een fantastische uitdaging om met een hecht team, rekening houdend met al die facetten, dus somatisch/medisch en psychiatrisch, de juiste stukjes op de juiste plek te leggen en zo iemand verder te helpen. Dat is het mooiste wat er is.”

Ben jij nieuwsgierig of het werken bij een de Borg-instelling bij past? Kijk dan bij onze vacatures of bij een van de organisaties.